Ondanks de krapte op de arbeidsmarkt is het voor mensen met een arbeidsbeperking nog steeds heel moeilijk om een baan te vinden. Hier zou de landelijke politiek veel meer aandacht voor moeten hebben, te beginnen in de verkiezingsprogramma’s.
Er is al jaren krapte op de arbeidsmarkt en de verwachting is dat dit ook nog jaren zal aanhouden vanwege de vergrijzende bevolking. Die krapte is overal voelbaar: in alle delen van het land en in alle sectoren van de economie.
Hoe is het dan toch mogelijk dat nog altijd niet alle mogelijkheden worden benut om mensen met een arbeidsbeperking, mensen die kunnen en wíllen werken, aan een baan te helpen? En hoe is het uit te leggen dat deze mensen hier in de ene gemeente veel meer ondersteuning bij krijgen dan in de andere?
Vrijwel elke werkgever klaagt dat het zo moeilijk is om personeel te kunnen vinden. Toch heeft minder dan één op de vijf werkgevers iemand met een beperking in dienst.
Als werkgevers inzien dat hier onbenut potentieel ligt, moeten zij goed ondersteund worden in het aantrekken van deze mensen. Hier ligt een belangrijke taak voor gemeenten, die in de praktijk echter heel verschillend wordt ingevuld. Om die verschillen te verhelpen moet er een concrete wettelijke verplichting komen, die alle gemeenten voorschrijft hoe te handelen.
Dit is een mooie opgave voor het volgende kabinet, maar dan moet er richting de verkiezingen wel meer aandacht komen voor dit thema. In de (concept) verkiezingsprogramma’s zien we het thema slechts bij twee van de vijftien politieke partijen terug.
Dit is een expertquote van Peter Brouwer, Programmamanager Inclusieve Arbeidsmarkt, Goldschmeding Foundation.